Κλειτοριδα

Μια κλειτοριδα χτυπησε το τζαμι μου. Τραβηξα μια γρηγορη εντικτωδως μα σαν με κοιταξε εσκυψα το κεφαλι ακριβως την ωρα της (προωρης) εκσπερματισης. Γελασε μαζι μου.
Ανοιξε το παραθυρο να μπω, με διεταξε.
Σκουπιστηκα βιαστικα στο παντελονι μου.

Ανοιξα. Γλιστρησε στον τοιχο. Ηταν προφανες οτι ειχε υγρανθει με την παρτη μου.
Ελουσε μια παλια φωτογραφια, μα αυτα δεν ηταν υγρα, μιλαμε για ολοκληρο ποταμι.
Το λαστιχενιο ενστικτο ξανα. Εμείς οι δυο αντικριστά, να αυνανιζόμαστε λουσμένοι στα υγρα. Περίεργο πόσος καιρός έχει περάσει, δεν έχει φυγει η γαμημενη η μυρωδια απ το δωματιο...

Θελεις χορο? ρωτησε με αφελεια επαγγελματικη.
Εχεις ωραια χειλη, της ειπα αποφευγοντας να απαντησω. Ποιος ξερει ποσο τον χρεωνει το χορο σκεφτηκα.
Παλιοεβραίε, αποκριθηκε βεντουζώνοντας στο ξυλινο πατωμα σαν σαλιγγαρι.

Το βλεμμα της επεσε στο μοριο μου.
"Το υπολοιπο, πού ειναι?" ειπε ύστερα από λίγο, σαν να με κορόϊδευε. Έπειτα ξέσπασε σε τρανταχτό γέλιο. Θύμωσα. Αυτή συνέχισε να γελάει, πέταξε ψηλά το πέπλο της, με έλουσε (αντε παλι, τι διαολο? με το κιλο χυνει αυτη?), με έκανε να γυρίσω το κεφάλι, να δακρύσω, να κλείσω τα μάτια, να μη δω τη γύμνια της (ειχα αρχισει να ποναω καθοτι την ειχα κανει σφεντονα).

Ύστερα, κρατωντας την κοιλια της απ τα γελια, τό 'σκασε σαν περιδιαβαινομενος αγγελος.

Αφησα το παραθυρο ανοιχτο μηπως και ξεβρωμισει.