Ταξίδι στην (αισθητική) κόλαση- σχολιάζοντας τους σχολιαστές του Άγγελου

Takiz

Να λοιπον και ενα σχόλιο γεμάτο μίσος: Θέλω να σας σπάσω τα μούτρα. Και σε σενα και στους σχολιαστες σου. Φτύνω πάνω στον λυρισμό σας και φυσάω τη μύτη μου πάνω στους μελιστάλαχτους αναστεναγμούς σας. Είσαστε μέσα στην κορδέλα και στις τρίλιες για να συγκαλύψετε την κενότητα του περιεχομένου σας. Τα δημιουργήματα σας είναι απογυμνωμένα από την ανάγκη για εξέγερση, από την ανάγκη για ελευθερία. Είναι λιπόσαρκα ψοφίμια που τριγυρίζουν άσκοπα ψιθυρίζοντας μην τύχη και τους πάρει κανείς χαμπάρι και ενοχληθεί.

Ενοχλήσατε όμως εμένα, τον φοβερό και τρομερό Ούρφουρσλάαγκ τον προστάτη των τρελών και των καταραμένων. Των μόνων που μπορουν αλλά και των μόνων που δικαιούνται να κάνουν τέχνη.

Όλοι οι υπόλοιποι αστούληδες και παρλαπίπες μυρίστε τις πατουσίτσες των νεογέννητων σας και θωπεύστε τα πέη σας καθώς σκληραίνουν στην θέα των ξεχαρβαλωμένων αιδοίων των συντρόφων σας, αναπαραχθήτε σιωπηλά και διαιωνείστε αυτήν την ατέλειωτη κιμαδομηχανη. Αυτά. Και πείτε στον Αγγελο πως αν τον πετύχω πουθενα θα του εκφράσω την λατρεία μου όπως μόνο ο Ούρφουρσλααγκ ξέρει να εκφράζει την λατρεία του.



LOCKHEART

Αίσχος! Αίμα και αχνιστό πύον ρέει από αυτή τη χαίνουσα πληγή της λοβοτομής σου. Τι θέλεις να εισαι σοφός στα 26 σου; και η σοφία σου αυτή να εκδηλώνεται μιλώντας σαν να εισαι εξηντάρης; Που είναι η ορμή σου ; που ειναι η οργή που είναι η εξέγερση. Τον Παπαδιαμάντη τον φάγανε τα σκουλήκια και τα ψηλά βουνά του γεμίσανε νταμάρια και χιονοδρομικά κέντρα.

Που είναι η ποίηση τέλος πάντων, που είναι το καινούριο που θα περίμενε κανείς από έναν νέο; πόσο σύντομα γέρασες καλό μου παιδί ή μήπως απλώς σε ευνούχισε η μανούλα;




Μερικά στον Αγγελο

1. γκουχ

2. τι θα γίνει με τον "μετριασμό σχολίου;" Νομίζω πως θα σου στέλνω συνέχεια σχόλια ελπίζοντας ότι κάποιο θα περάσει

3. μπλιαχ