Μαλλον με πειραξε το mojito....

...γιατι δεν βλεπω καλα...τρεκλιζω κ παραπαταω...το ταβανι γυριζει κ εχω χασει την γη κατω απο τα (2μετρα χαχα) ποδια μου...ΟΥΧΙ ΛΕΓΩ ΟΥΧΙ δεν ειναι δυνατον...κατι του εκαναν, καποιος απηγαγε την καλπαζουσα φαντασια του, ναι ναι ειμαι σιγουρη του εχουν κανει μαγια του παιδιου!φτου φτου στα ορη στ'αγρια βουνα...κακο κ ξορκισμενο...τι σου εκαναν ελληνα μπλογκερ θεμο?μιλα μου αγορι μου...σε πειραξε ο αρακας να ανυσηχησω?κατουρησες?το εκανες με την καλη σου?οοχι?απαπα το χανουμε το παιδι....γυρνα πισω σε μαααας....σε χανω πατα το 0...σε χανω...μηηηη .....Πρσηφηφβσψξσγκουκ...παει χαθηκε...

Προς Διευθυνση του ποντκαστ "Μουσικη Κομμωτηριου"
Παρακαλω πολυ θελω να βαλω ΤΟ σαουντρακ αυτου(νου) του μπλογκ.
Πειτε μου πωςς..ειναι ενα τραγουδ(ακι) που λεγεται Στεργουει του Χεβεν..!@!

Ταξίδι στην (αισθητική) κόλαση- σχολιάζοντας τους σχολιαστές του Άγγελου

Takiz

Να λοιπον και ενα σχόλιο γεμάτο μίσος: Θέλω να σας σπάσω τα μούτρα. Και σε σενα και στους σχολιαστες σου. Φτύνω πάνω στον λυρισμό σας και φυσάω τη μύτη μου πάνω στους μελιστάλαχτους αναστεναγμούς σας. Είσαστε μέσα στην κορδέλα και στις τρίλιες για να συγκαλύψετε την κενότητα του περιεχομένου σας. Τα δημιουργήματα σας είναι απογυμνωμένα από την ανάγκη για εξέγερση, από την ανάγκη για ελευθερία. Είναι λιπόσαρκα ψοφίμια που τριγυρίζουν άσκοπα ψιθυρίζοντας μην τύχη και τους πάρει κανείς χαμπάρι και ενοχληθεί.

Ενοχλήσατε όμως εμένα, τον φοβερό και τρομερό Ούρφουρσλάαγκ τον προστάτη των τρελών και των καταραμένων. Των μόνων που μπορουν αλλά και των μόνων που δικαιούνται να κάνουν τέχνη.

Όλοι οι υπόλοιποι αστούληδες και παρλαπίπες μυρίστε τις πατουσίτσες των νεογέννητων σας και θωπεύστε τα πέη σας καθώς σκληραίνουν στην θέα των ξεχαρβαλωμένων αιδοίων των συντρόφων σας, αναπαραχθήτε σιωπηλά και διαιωνείστε αυτήν την ατέλειωτη κιμαδομηχανη. Αυτά. Και πείτε στον Αγγελο πως αν τον πετύχω πουθενα θα του εκφράσω την λατρεία μου όπως μόνο ο Ούρφουρσλααγκ ξέρει να εκφράζει την λατρεία του.



LOCKHEART

Αίσχος! Αίμα και αχνιστό πύον ρέει από αυτή τη χαίνουσα πληγή της λοβοτομής σου. Τι θέλεις να εισαι σοφός στα 26 σου; και η σοφία σου αυτή να εκδηλώνεται μιλώντας σαν να εισαι εξηντάρης; Που είναι η ορμή σου ; που ειναι η οργή που είναι η εξέγερση. Τον Παπαδιαμάντη τον φάγανε τα σκουλήκια και τα ψηλά βουνά του γεμίσανε νταμάρια και χιονοδρομικά κέντρα.

Που είναι η ποίηση τέλος πάντων, που είναι το καινούριο που θα περίμενε κανείς από έναν νέο; πόσο σύντομα γέρασες καλό μου παιδί ή μήπως απλώς σε ευνούχισε η μανούλα;




Μερικά στον Αγγελο

1. γκουχ

2. τι θα γίνει με τον "μετριασμό σχολίου;" Νομίζω πως θα σου στέλνω συνέχεια σχόλια ελπίζοντας ότι κάποιο θα περάσει

3. μπλιαχ

εσεις βουτηξατε (για) το σταυρό?

Σιχαινομαι τους απλους ανθρωπους.

Οι απλοι ανθρωποι βρωμανε. Μου χαλανε την αισθητικη.

Αλλά!

Πώς θα ξεχωριζα αν δεν υπηρχαν?

Γι αυτό παω πού και πού στα χωρια και στις κωμοπόλεις για να παιρνω μια τζουρα από απλους βρωμερους ανθρωπους και να ταϊζω το εγω μου.

Ο σεισμος με βρηκε την ωρα που οδηγουσα.

Εκλασα μεντες. Σκεφτηκα το μπλογκ μου. Ευτυχως το εχω ασφαλισει ΚΑΙ για σεισμο.

Δεν θελω να παθει τιποτα η στρωμενη δουλεια του γιου μου. Θα είναι μαλακία.

Μετα πηγα στο καφενειο με τους ιθαγενεις.

Ελεγε λοιπον ενας παππους ότι φετος θα παρουμε το πρωταθλημα χωρις να κερδισουμε κανενα ντερμπι. (βασει προφητειας του κοσμα του αιτωλου). Μετα μιλησαν για το ζαχοπουλο με γαργαλιστικες λεπτομερειες.

Δεν σας κρυβω ότι μου ειχε σηκωθει λιγο το πεος (πουτσος).

Μια γιαγια λοιπον που τα βυζια της εφταναν μεχρι το πατωμα, με κοιταξε και μου ειπε: ‘δεν είναι θαυμα?’. ‘ποιο γιαγια?’, αποκριθηκα αλλαζοντας σταση για να μη με παρει πρεφα. ‘Τέτοια Μεγάλη Γιορτή, να γίνει μεγάλος σεισμός, να σειστεί ο τόπος και να μην κουνηθεί πέτρα;’

Δεν ειχα απαντηση. Τι να της πω της μαλακισμενης?

Τι να της πω της πανηλιθιας αμορφωτης βλάχας?

Τι να της πω της σαφρακιασμενης?

Ότι το επίκεντρο τη δόνησης ΒΛΑΜΕΝΗ εντοπίζεται στον παράκτιο χώρο στη νότια Πελοπόννησο, νότια του Λεωνιδίου σε ενδιάμεσο εστιακό βάθος 74,3 χλ. και σε απόσταση 150 χλ. νότια-νοτιοδυτικά της Αθήνας?

Οτι οι σεισμολόγοι ΡΑΜΟΛΙ εμφανίζονται καθησυχαστικοί?

Οτι το μεγάλο εστιακό βάθος ΗΛΙΘΙΑ υποδηλώνει πως αυτός ο σεισμός είναι κατά πάσα πιθανότητα ο κύριος, και, πως δεν αναμένεται αξιόλογη μετασεισμική δραστηριότητα?

Σιχαινομαι τους απλους, βρωμερους, θρησκοληπτους ανθρωπους.

Αν το θελήσεις πολύ, έρχεται

Χριστούγεννα στο Ροβανιέμι πριν μερικά χρόνια, φυσικά πριν το μάθουν όλοι και γίνει της μόδας, και μετά από 5 μέρες ο κώλος μου έχει σφίξει από το πολύ κρέας τάρανδου που έχω φάει. Είναι και το γαμώκρυο, η βότκα-μπόμπα, το άγχος για το αν θα δω ή όχι τον Αη-Βασίλη, το ότι δεν ανάβουν ποτέ τα φώτα και είναι όλοι μέσα στο σκοτάδι, ε όπως καταλαβαίνετε όλα αυτά έχουν λειτουργήσει επιβαρυντικά στη λειτουργία του εντερικού μου συστήματος. Αποτέλεσμα : έχω να νιώσω την γλυκειά ανακούφιση του χεσίματος εδώ και πέντε μέρες. Περπατάω στο δρόμο με την κοιλιά πρησμένη και νιώθω σαν κάποιος να μου έχει χώσει ένα τεράστιο παλούκι στον πισινό.

Ένα βράδυ βρήκα το θάρρος να το εκμυστηρευτώ σε έναν πολύ κολλητό φίλο, "έχω να χέσω πέντε μέρες" του είπα και με κοίταξε δακρυσμένος. "και γω το ίδιο" μου απάντησε, "λες να φταίει αυτό το κωλοκρέας που μας ταϊζουν ?". Δεν βρήκαμε απάντηση αλλά το ρίξαμε στις βότκες, γίναμε κουδούνια και πέσαμε μαζί για ύπνο. Ε, όπως είμασταν πιωμένοι έγινε και μια ψιλοφάση μεταξύ μας, γλυψίματα και δαχτυλάκια, μην πάει ο νους σε τίποτα πιο σκληρό, γιατί δεν είμασταν για περισσότερα, για ευνόητους λόγους.

Το άλλο πρωί με ξύπνησε με ένα γλωσσόφιλο και ένιωσα το αξύριστο μάγουλό του να τρίβεται πάνω στο δικό μου. "θες να δοκιμάσουμε μαζί;" με ρώτησε."ναι, το θέλω πολύ" του απάντησα, "από μικρός το ήθελα"

Πιασμένοι χέρι-χέρι ανεβήκαμε τρέχοντας το χιονισμένη κορφή του βουνού και κάτσαμε στις λεκάνες δίπλα δίπλα. "Κοίτα", μου είπε και μου έπιασε το χέρι, "και αφήσου ελεύθερος, αν το θελήσεις πολύ έρχεται". Τα λόγια του λειτούργησαν σαν καθαρτικό. Ένιωσα πόνο, πόνο πολύ μεγάλο (πέντε μέρες είναι αυτές) αλλά δεν μπορούσα να δακρύσω γιατί το κρύο τα πάγωνε όλα, ακόμη και τα δάκρυά μου. Χέζαμε κανά μισάωρο έτσι, δίπλα δίπλα κρατημένοι χεράκι χεράκι.

Εκείνη τη χρονιά πήρα το καλύτερο δώρο που έχω πάρει ποτέ (σιγά μη σας πω τί δώρο) και έμαθα ένα πράγμα : αν το θελήσεις πολύ έρχεται.

ΕΥΤΥΧΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΤΟ 2783